Napintas! ;=)

Biag ken Siak

i can say im a pirated ilocano, but with an original Tagalog heart. OMG, Yaya! but, its true. i choose to be with them for almost a year, because i feel happy and comforted when i am with them.imagine, puro lalaki kasama ko.which is an advantage, kasi may kasama na ko sa paglalakad.madalas meron pa ngang natatapilok kada lakad namin, d ba Imaw?! ;=) i forget all my worries sa tuwing umuuwi ako ng bahay. sa mga huling araw na kasam ko sila, i say at the back of my mind, wat if I could extend nga lang...pero, FINALLY na ang lahat. I know God send them kasi alam ni GOD na kailangan ishake ng konti ang buhay ko at may tumapik bigla, sila nga ang dumating, ang mga Lakay! Ukinam! hehehe! When I had a hard times before, wala ko iniisip kundi, kailangan ko maging strong kasi nobody will help me and comfort me in that place.decision ko pumunta ng dxb, so I must stand firm. pero dumating sila, nakisali sa buhay DXB ko..hehehe..marami akong natutunan sa kanila.mga bagay na hindi ko nalaman noon, mga pangyayari na hindi ko naranasan, at mga pagkakataon na hindi maibabalik ng kahapon.i also want to share them my BEST, kaya nga im trying to understand their world. minsan hindi rin kami nagkakaintindihan. pero ang galing, para lang kaming mga bida sa bubble gang...nag-aasaran, nagtatawanan, nag-JC (lam na yun!), party at comfort zone sa pool side (madaming hidden scenes sa poolside..), nakikipagsagutan kay kuya bryan (tulok!), tga-gising ni JM at ni Markito pagkatapos ko maligo, tga-timpla ng kape ni Imaw (masarap dw ako magtimpla ng kape, kaya ayun nagpabola nmn ako!), tga-kain sa sinigang na isda palagi ni Imaw, tga-tikim sa dinakdakang sibuyas ni JM, at siyempre ang masasarap na luto ni ate lorraine, kuya joepher,at ate chandy (asan na ba si kuya myk? bka nsa maktoum bridge pa din..hehehe) oopps, parang tga-tikim lng ako dati ah.....hehehe..marami pa kaming hindi makakalimutang moments, kungbaga, nka-frame na yun sakin, ewan ko lang sa kanila.hehehe! pinipilit kong isantabi lahat ng mga alaala, pero mahirap, bigla na lang may luha na sumisingit unti-unti sa maliit kong mata...namimiss ko na silang lahat. lalo na ang mga taong huli kong nakasama, kasi i felt and learned what is CARE all about. narealize ko na hindi kailangan na matagal mo ng kakilala or kaibigan ang taong magpapahalaga sayo. it can be showed even by some strangers that will leave a mark in your whole life. and that is what i felt with them. Life is made with different things, pero there is one factor that connect each one of us. lagi kong babalikbalikan anuman ang nakaraan, kahit wala na kayong pakialam. dahil dun ko lang makukuha ang lakas para harapin ang anuman na nais kong simulan. kayo ay isa sa mga nagbigay ulit ng kulay sa mapusyaw kong paligid noon. tulad nga ng kanta sa paborito nating panoorin every Sat at DXB time, "Just Chew It w/the BUBBLE GANG." tuloy lang sa pag-nguya...Kasta pay! -Salam-;=)

with love-Anjulina ;=)